Wanneer is het genoeg?

Wat als je aanneemt dat nu al genoeg is? Dat meer ook later kan?

Wat als je jezelf gunt om met nu tevreden te zijn? Om niet te streven naar meer en beter, maar aanvaarden dat dit is wat je op dit moment kan.

Want misschien kan je wel meer en misschien kan je veel beter, maar misschien hoeft het vandaag niet meer te zijn. Hoef je vandaag niet buiten te komen, niet je huis te kuisen, niet een gezonde maaltijd te prepareren, niet alles te doen wat anderen verwachten dat je voor hen doet, of wat dan ook. Wat als wat je nu doet écht genoeg is?

Ik ga het nog eens herhalen: wat als wat je nu doet écht genoeg is?

Wil dat dan zeggen dat ook jij genoeg bent? Wat als je dat zou kunnen aanvaarden? Dat niet enkel wat je doet genoeg is, maar ook wie je bent, genoeg is?

We streven zo vaak naar meer, naar beter, en opnieuw: misschien kan je beter, maar misschien niet vandaag. Misschien is vandaag een dag waarop het wat minder mag. Waarop minder ook goed is. Waarop het even wat stroever mag lopen. Misschien wil stroever wel zeggen dat je mag vertragen en misschien wel helemaal tot stilstand mag komen. Op een piepend wiel kan je olie smeren of je kan het laten staan. Voor nu. Tot je weer bereid bent om te gaan rijden. 

Wat als je genoegen zou nemen met wat het leven je brengt? Wetende dat je áltijd de keuze hebt om het te veranderen. Dat je écht de creator bent van je leven en dat er áltijd stappen zijn die je kan zetten. Omdat jij het wil. Omdat jij het ánders wil. Omdat je voelt dat er ruimte is voor groei. En op die momenten dat jij het ten volle voelt, bén je in staat om actie te ondernemen, wéét jij wat jou te doen staat. Kom je plots de juiste persoon tegen of zegt één van je vrienden iets wat alles weer in een nieuw daglicht plaatst. Gaan de radertjes in je hoofd aan het werk en zie je weer een stukje van de puzzel van jouw leven.

Omarm die momenten en omarm ook die momenten wanneer je het even niet ziet. Wanneer je vast lijkt te zitten in een donker gat. Dat waar je ook kijkt, er slechts duisternis is. Zit even in die duisternis. Voel wat dat met je doet. 

Bewust met je aandacht daar naartoe. Bewust je aandacht daaraan schenken en alles wat het in jou naar boven brengt. Elke emotie, elke pijn. En wees even met die pijn. Omarm ook die pijn en vraag wat hij jou komt brengen. Alles wat er in je gebeurt, brengt je een boodschap. Door echt tot stilstand te komen, stel je je open om die boodschap te horen. In die boodschap zit goud. Het goud dat jou zal helpen om dat lichtpuntje te zien dat jou weer de weg zal leiden. Dat je zal meenemen op een pad met minder wolken en de zon weer aan de horizon doen verschijnen.

#goedgenoeg #depuzzelstukjesvanjeleven #goud